środa, 9 lipca 2014

Styl przywiązania we wczesnym dzieciństwie a wymiary doświadczania miłości w dorosłym życiu

(...) Zdolność do przywiązania najlepiej rozwija się u dzieci, które zwłaszcza w tak zwanym „okresie krytycznym” - od szóstego miesiąca do trzeciego roku życia - mają zapewniony bliski i stały kontakt z matką (lub najbliższym opiekunem).

Według teorii przywiązania Johna Bowlby`ego więź wykształcona we wczesnym dzieciństwie na bazie powyższej relacji trwa przez cały okres życia, a jej niezakłócone utrzymywanie się jest doświadczane jako źródło poczucia bezpieczeństwa.
            Natomiast dziecko,
które nie zaznało takiego kontaktu narażone jest -
jak twierdzą między innymi badacze Józefik i Iniewicz (2008) - na znaczące zaburzenia w rozwoju emocjonalno-społecznym oraz posiada osłabioną zdolność do nawiązywania trwałych i satysfakcjonujących relacji z innymi. Jednak tego typu zaburzenia mogą być niwelowane w relacjach z dojrzałymi dorosłymi, zapewniają badacze.

Źródło:
fragment z mojej książki "Narcystyczna matka - złamany kod milczenia" (w przygotowaniu).

Pozdrawiam
Małgorzata Podniesińska, psycholog
Prywatna Praktyka Psychologiczna

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz